bazen kendimi mozambik kırsalında,elimde bavulumla otobüs beklerken buluyorum... veeee.... korkarım ki, burası güzergâh bile değil!!!!
ne buyurulur?
birisini bekliyorsun, elinde bavulun olduğuna göre, geri dönmeyeceksin, ardında bırakmak istiyorsun herşeyi. unutmak istiyorsun...
güzergahta beklemiyorsun, demekki seni alacak otobüsün seni bulmasını bekliyorsun, ama umutlu da değilsin, seni bulup bulamayacığına dair kuşkuların var. ve yine bu durumda, sıradan insanların kullandığı güzergahları kullanmıyorsun, demekki sıradan bir insan değilsin, zor olanı seçiyorsun, iki yoldan az kullanılanı deniyorsun.
ve kırsaldasın, kalabalıktan hoşlanmıyorsun, yalnızlık hoşuna gidiyor biraz, ama gittiğine göre birşeyleri değiştirmek istiyorsun, belki herşeyi değil ama bazı şeyleri...
mozambik gibi bir yerin kırsalını tercih etmek ise, yaşanılmamış olanı yaşamayı denemek gibi biraz, zaten zor olan şartları biraz daha zorlayarak kendi sınırları keşfetmeye çalışıyor, kendini tanıma yolunda ilerliyorsun...
güneş şafağı terkediyor, gitmek lazım bu diyarlardan...
şu şarkıda aynı hissiyatı verbilir aslında: hüma kuşu.
0 yorum:
Yorum Gönder