insanı hayalleri, umutları, hedefleri ayakta tutmaz mı? gözümüzü kapattığımızda iyi kötü heveslerimizi görmek gülümsetmez mi ya da hayata tutundurmaz mı bizi? yok bunlar. adam hayal kurmak üzere gözlerini kapattığında simsiyah, sessiz bir kare var sadece. tutunacağı, uğrunda yaşamaya çalışacağı bir mesele yok yani. nefes alıyor ve bununla yetiniyor adam. bu nasıl bir kapatış, bu nasıl bir vazgeçiştir? sordum kendime, yanıt yok.
tam başımı yastığıma koyarken beni omuzlarımdan tuttu ve sarstı bu adam! yetmez o kadarcık hayal dedi! iyi de etti! alter egom spor salonundan çıkmıyor galiba.
düşündükçe hayallerime hayaller kattım ve onlara sımsıkı daha bir sıkı sarıldım dün gece.
kapımı tesadüfen çalsa da iki çay içsek keşke... iki adım ötesindeyim ben. derinin hemen üstünde gülümseyen.
- iki çay versene.
0 yorum:
Yorum Gönder