insan kendi kendinden ne yapar?

bugün iki konuya değinmek istiyorum:

dünyaların çokluğu ama evrenin tekliği[*]:

asalet denilen şey bir yanılsamadır, babadan oğula geçer. gerçek olan babadan oğula geçmeyen, 'kazanılan saygı'dır. asalet kısıtlayıcıdır, saygı ise bizatihi sizin davranışlarınızın bir sonucu olarak oluşur.

şimdi gri, bir çok otoritenin (tamam vurmayın otorite deyince) saygısını kazanmıştır, dişiyle tırnağıyla kazıyarak. türlü tonları her yerde kullanılmış, ne siyah gibi karanlığın, ne beyaz gibi ulaşılmazın simgesi olmuştur. tüm renklerin bizi bırakıp gittiği şu şehir çağında bizi bir başımıza ortalarda bırakmamıştır.

siyah ölümün, yasın; beyaz ise aşırı mutluluğun simgesi olup uçlarda gezerken, gri yanına aldığı tüm renkleri canlı göstermiş, öne çıkmaya çalışmamamıştır. insanların profil fotograflarında griyi tercih oranı yüksektir. bunun nedeni, insanın griye güvenip kendini öne çıkaracağını ummasıdır.

öte yandan, hayat ekstrem uçlarda yaşanmaz, hayat denilen şey de sizin nefesinizi kesen anların toplamı değildir. hayat ortalarda bir yerde yaşanır. olmak istediğiniz kişiyle, olduğunuz kişi arasında bir yerlerde. 

insan ışıkla görür, ışığı göremez[*]:

hepimiz tavuskuşu değiliz, hepimiz yunusun yeleğinden ya da mevlananın cübbesinden de çıkmadık, gogolun paltosu ise sözkonusu bile değil.

bu ilgi meselesine takılanlara çok ilgiliyim. çünkü bir insana ilgi gösteildiğinde karşılık vermezse şerefsiz, kıçı kalkık, karşılık verirse tavuskuşu, koala - ki koala'yı hiç sevmem- , çenesi düşük filan oluyor. doğru olan nedir peki diyeceksin, demeyeceksin aslında ama diyeceksin diye farzederek yazıyorum. sana ilgi gösterene gülümseyeceksin, karşılık vereceksin. efendi olacaksın, içten içe egonu büyüteceğine, millet sana ilgi manyağı derken nefsini ayaklar altına alacaksın gizliden gizliye yorgan altında şişineceğine.

ayaklar ise ilginç bir konu. sizin düşman olduğunuzu farzediyorum. düşman ayağa bakar çünkü. hasıl-ı kelam, sevlmek, ilgi gösterilmek güzeldir, insanı normal yapar. diğerleri normal değil mi diyeceksin, de de çekinme.

değiller işte, sevilmeyen insanlar normal değiller. hatta ve hatta anne sevgisini az alan çocuklar şıpsevdi oluyorlar. 

*: kant efendi.

artwork: sencer aygün.