Ægroto dum anima est, spes est. (Erasmus, Adages, 2.4.12)

21 Şubat 2012 Salı

sıfır yerçekimi

2/21/2012 12:53:00 ÖÖ Posted by mistrafantastic No comments


sensiz harcanan her vakur gündoğumunu hor gördüm
güneşte kızarmış gökyüzü pembe et gibi soyulmakta
söylemeliyim benim gözler kan çanağına döndü
yağmur yağar, güneş açar, okula giderim
geleceğim daha parlak olacakmış.

ama bu, denemem gerekir anlamına gelmez
ay yeterince yıldızları seviyor çünkü
günde en az bir kez onlarla.
yağmur bulutları
henüz sürülmüş tarlanın kenarındaki yol
dün ve yarını hatırlatıyor içine
ağlıyordun neden zaman diye sordum
ve "Bugün sonsuza kadar sürmeyecek." dedin.

yıkadı duvarlarımı içeriden
başka seçeneği yoktu;
bir duygu dolu kavanoz dondurulmuş
sadece yeterli yüzüm yoktu
gülüşünü, o çalışır şekilde
ödeme gününe kadar tekrar görmek için.

0 yorum:

Yorum Gönder