temize havale

eve dönmek istemeyenlere hitap ettiği müşahade edilmiştir.

çocuklar ölüme yaklaştırır. - hegel.

seslenmek istedim, yüzümde çapaklar

yüzümü yıkamadım aynaya bakma korkusu nihayet

bazen, camları yemeye çalışan bir kedi var

çocuklara sakallarım batsa

doğru ışık altında şefkat keder gibi gözükür.

gözlerim kısık olsa da 

sorumluluklar ağırlaştırmış havayı

kesintisiz bir dezenfektan

daima eksik, kesik, kurşun

hırıltılı sesiyle deli dibimde

bilinçaltım, bana rağmen, benim için.

türküler dinledikçe uzaklaşmışım

ayaklarım gidiyor, ben bakıyorum

dümeni belirsiz rüzgarlara teslim

camus deyince aklıma yabancı geliyor.

her şey gibi bunu da erteleyeyim

yaprakların gölgesinde narin

insanın hislerini dümdüz edecek kadar

etekleri çiçek, gözleri toprak rabbim!

seni seviyorum bir film cümlesi

duyunca gerçekliği yitiriyor, dalıyorum

alev gibi kıvrandı iki içinde bir

gözlerimi kapatıyorum, açtığımda

herkes gitsin, yankımı duyma umudum hala varken.

şimdi istiyorum ancak

ve ancak, gümüş külleri

maki yangını gibi hızla

dökülürken fesleğenden

temize havale etsin şu havayı.