hepsi birbirinin aynı susuzluğun
tüm hava muhalefetine rağmen görüyorum
bir yarım ay geçiyor önümden
hayal kırıklarından kraterler, sıcaktan su toplamış
sovyet yapımı keskinlikler var maviliklerde.
onlarca böceğin doluştuğu bir kanal gibi sessizce akan kalabalık. önce böcek olmayı kabullenip sonra da bağırıyorlar bizi ezdiniz diye. çok zevk vermeyen uykuya benziyorlar, gözlerinin altında torbalarla.
hiçbirşeyin iyiye gitmediği aksine her şeyin kötüye yol aldığı sessiz bir kadıköy sabahı. i̇çindeki faturaların şişkinleştirdiği cüzdanlarla toplu taşıma araçlarında onlarca heyecanını kaybetmiş ruh. bir semtin ırzına geçmek tabirini kullanmak geçiyor içimden.
mümkün olmayanı aramayanların monotonluğunun sel gibi aktığı sokaklar var, gün ışığının tek anımsattığı işe gitmek. haber spikerlerinin sayın dediği onlarca kişinin dümdüz yaşamları: çocuğumuz parkta oynasın, biz tozlu sokaklarda büyüdük...
ölü bedenler sergisi
lümpen ruhlarla dolu yollarda
ünsüzlerin tören geçidi
muammadan öte halktan ziyade.
eski model fotoğraf makinelerinde çekilen fotoğrafın her şeyine müdahale edebilen fotoğrafçılara benzeyen siyasilerin her tarafını didik didik ettiği, asgari ücretle kontrol edilen benlikler. diğerleri.
tuğlaya vuran güneşin ışığında, iki şekerli çay ve simit işten önce onlarca kişinin yediği. buradayım demenin sorumluluğunu kaldırmayarak, başını öne eğerek giden onlarca yanmış yüz, alacağı değil borcu olan.
uzun ve meşakkatli sessiz bir sokakta saat ondan sonra kapanan ışıklar, yarını düşünmeden üzerine yorgan çeken minicik bedenler.
yazmak yerine yaşamayı tercih edenler var. saygı duyulmalı. yaşamak yerine yaşatmayı tercih edenler ebeveynler var, dualarda unutulmaması gereken. faturalarının şişirdiği cüzdanlar var, borçlara eda nasip edeni unutanların.
yakından bakanların göremeyeceği
derinlik sarhoşluğu, musluğundan ezan akan sokaklarda
bir iç arınma sesi
muhakemesiz, susayarak aranan.
yaraları ve yara kabuklarını yaratana şükürler olsun.
0 yorum:
Yorum Gönder