fakat nereye atsam adımlarımı kalabalık
çok fazla bir şey beklemez sakladığım uykularım
aldığım her dost yaşlı ve narin
aldığım nefes biraz toz duman ve kirli
sesimi çıkarsam anlamaz tavırlar
yorgun ve ölgün, anlamaktan uzak
muğlak bir sessiz uzaklardan
katlanmak bir yana senle olmaz
kırılsa bacaklarım sana koşarken
ölgün bakışlar, ölgün yolculuklar
gittiysem senden bunlar bana müstehak
daha fazlası kimsesiz bir ela göz
anlatmaktan yorulan nasırlar
ondan uzaklaştıkça artan merkezkaç kuvveti
uykum geldikçe gözlerime bakarım
siperin arkasında bir mermi sesi
saçlarından inen yaş benim paydam
hadi ağla da çay koyayım
konuştuktan sonra kendini dinleyen
ufuğu kaplayan bu bulutun maviliği
yeni doğan bir ruhun çığlığı
gerginlik biraz da arta kalan
bu narkotik özünde yolculuk nedenidir.
0 yorum:
Yorum Gönder